I'am walking,but please don't expect me to walk with you

Tuesday 10 January 2017

ആപ്പീസ്
പ്രഭാകരന്‍ പഴശ്ശിയുടെ സര്‍ക്കാരാപ്പീസിനെപ്പറ്റിയുള്ള കുറിപ്പിന് ഒരനുബന്ധം
കഴിഞ്ഞയാഴ്ച ഞാനൊരു സര്‍ക്കാരാ പ്പീസില്‍ (ആപ്പീസിന്റെ പേര് പരസ്യമാക്കുന്നില്ല)പോയിരുന്നു. പത്തരയായിരുന്നു സമയം.ആപ്പീസ് തുറന്നിട്ടുണ്ട്(അവിടെ, ആ കെട്ടിടത്തില്‍ത്തന്നെ മറ്റാപ്പീസുകളും പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നുണ്ട്)കയറിനോക്കിയപ്പോള്‍ ആരുമില്ല. അപ്പുറത്തെ ആപ്പീസിലെ തൂപ്പുകാരി യോട് ചോദിച്ചപ്പോള്‍ അവര്‍ പറഞ്ഞത്; ആളുണ്ട് ,തുറന്നിട്ടുണ്ടല്ലോ എന്നാണ്.അവരും വന്നുനോക്കി. ഒരുപൂച്ചയുമില്ല( സര്‍ക്കാരാപ്പീസുകളില്‍ ഓരോ പൂച്ചയെ വളര്‍ത്തിയാല്‍ ഈ ആക്ഷേപം ഒഴിവാക്കാനാവും) തൂപ്പുകാരി പറഞ്ഞു: എന്നാല്‍ ട്രഷറിയില്‍ പോയിട്ടുണ്ടാവും. അഞ്ചാറുപേര്‍ ജോലിചെയ്യുന്ന ഒരാപ്പീസിലെ എല്ലാരുംകൂടി ട്രഷറി പിക്കറ്റുചെയ്യാന്‍പോയോ ? എന്താ കഥ ! പാവം തൂപ്പുകാരി എന്റെ മുന്നില്‍നിന്നും അപ്രത്യക്ഷയായി. സമയം പതിനൊന്നായപ്പോള്‍ അതാ ഒരു സുന്ദരി കടന്നുവരുന്നു. ചുമരിലെ ക്ലോക്കില്‍ നോക്കുന്ന എന്റെ മുഖത്തേക്കൊരു ചമ്മിയ ചിരി സമ്മാനിച്ചുകൊണ്ട് അവര്‍ എന്റെ കാര്യം പരിഗണിച്ചു. ഗുണപാഠമെന്താച്ചാല്‍, സാധാരണഗതിയില്‍ എന്റെ രക്തം തിളക്കേണ്ടതാണ്. പക്ഷേ, മോഡിജിയുടെ മുഖം ഓര്‍ത്തതിനാല്‍ അനിഷ്ടസംഭവങ്ങളൊന്നുമുണ്ടായില്ല. അതായത്,പാവംഅവിടുത്തെ ജീവനക്കാരും, ഏതോ ബാങ്കിലെ ക്യൂവിലാവും.ജോലിമാത്രം ചെയ്താല്‍ പോരല്ലോ, ശംബളവും വേണ്ടേ. അദ്ദാണ്.

No comments:

Post a Comment